[miss_seepy]

Nie wiem czemu taka nieprzychylnosc bije z twojego postu, naprawde chcialabym sie dowiedziec w co wierza ludzie, ktorzy przynaleza do Zielonoswiatkowcow, jak to wyglada w praktyce itd dlatego pytam, z ludzkiej ciekawosci Jesli ktos byl ochrzczony jako dziecko w wierze katolickiej, to pozniej jest chrzczony swiadomie drugi raz? W necie znalazlam informacje, ze KZ wierza w to, ze Maryja jest matka Jezusa, ty piszesz ze mimo to nie ma kultu maryjnego, wiec sa pewne rozbieznosci w tym co mozna przeczytac w jakims suchym artykule, czy encyklopedii od tego co mozna sie dowiedziec od zorientowanej w temacie osoby.No wlasnie, w obu przypadkach wielka jest rola Pisma Sw, jakas zyczliwosc i czerpanie radosci z zycia, powołanie do świętości etc..



Wikipedia.org :

"Podstawy doktryny Kościoła Zielonoświątkowego

Nie ma jednolitej doktryny, która obowiązywałoby cały ruch zielonoświątkowy. Każdy z Kościołów odwołuje się jednak do Pisma Świętego jako podstawy wiary i moralności.

Kościół Zielonoświątkowy w Polsce wyznaje:

* naukę o nieomylności Biblii jako Słowa Bożego;
* doktrynę Trójcy Świętej, Synostwie Bożym Jezusa Chrystusa, Jego śmierci, zmartwychwstaniu, wniebowstąpieniu i powtórnym przyjściu;
* biblijną naukę o zbawieniu i usprawiedliwieniu z łaski przez wiarę;
* wiarę w jeden święty, powszechny i apostolski Kościół, którego głową jest Jezus Chrystus;
* wiarę w uzdrowienie chorych jako znak łaski i mocy Bożej;
* wiarę w zmartwychwstanie i życie wieczne; zbawienie sprawiedliwych a potępienie niesprawiedliwych.
* wiarę w dwa ustanowione przez Jezusa sakramenty: chrzest (w wieku świadomym, przez zanurzenie) oraz eucharystię a także chrzest Duchem Świętym owocującym darami: uzdrawiania, prorokowania oraz glosolalii.

Istotną cechą pobożności zielonoświątkowej jest głośna modlitwa (indywidualna i wspólna) w czasie nabożeństw. W modlitwie może pojawić się glosolalia (mówienie w innym, niewyuczonym języku), a także proroctwa i poselstwa.

Zielonoświątkowcy nie uznają nieomylności papieża oraz kultu Marii i świętych.

Społeczne i etyczne zasady Kościoła [edytuj]

Małżeństwo w ujęciu Kościoła Zielonoświątkowego nie jest traktowane jako sakrament; jest zawierane przez ślubowanie i modlitwę nowożeńców oraz modlitwę i błogosławieństwo duchownego. Małżeństwo może być zawarte tylko między jednym mężczyzną i jedną kobietą. Kościół głosi nierozerwalność małżeństwa, dopuszcza antykoncepcję za wyjątkiem środków wczesnoporonnych. Nie dopuszcza aborcji, eutanazji, i manipulacji genetycznych. Kościół Zielonoświątkowy nie uznaje związków homoseksualnych, w umiarkowanym stopniu akceptując małżeństwa osób rozwiedzionych."

w kwestii małżeństwa KZ różni się znacznie od KK... [http://☠☠☠☠☠☠☠☠☠☠☠☠☠☠☠☠/index.php?akcja=art_f&art_id=62] * w katolicyźmie, waga tego sakramentu jest ogromna, ludzie są bowiem powołani albo do kapłaństwa albo do małzeństwa, biorąc ślub w KK otrzymujemy łaski od Boga, dlatego jest to wielka uroczystość.
W kwestii antykoncepcji KK jest bardziej rygorystyczny, dopuszcza jedynie naturalne metody planowania rodziny, zadnych polsrodkow. (to czy ludzie sie do tego co proponuje stosuja to juz inna historia)



"Ową szczególną łaskę otrzymują małżonkowie przez sakrament małżeństwa, gdyż „małżeńskie przymierze (…) zostało między ochrzczonymi podniesione przez Chrystusa Pana do godności sakramentu” (Kodeks Prawa Kanonicznego kan. 1055 par.1). Stanowi on w ich życiu znak i narzędzie daru Bożego, dzięki któremu „w obowiązkach i godności swojego stanu są utwierdzani i jakby uświęcani” (Gaudium et Spes, 48 ). Dlatego wierzący, decydując się na założenie nowej rodziny, z jednej strony podejmują trud budowy wspólnoty zgodnej z pierwotnym zamysłem Boga wobec człowieka, z drugiej jednak mają prawo spodziewać się, że zostaną do tego zadania uzdolnieni przez szczególną łaskę sakramentalną. Czy jest więc powód, dla którego mieliby z takiego daru rezygnować i zdać się wyłącznie na własne siły? Musiałoby to wynikać chyba z braku autentycznej decyzji na wejście w małżeństwo. Kodeks Prawa Kanonicznego podkreśla, iż „między ochrzczonymi nie może istnieć ważna umowa małżeńska, która tym samym nie byłaby sakramentem” (kan. 1055 par. 2). Sakramentalność małżeństwa pociąga za sobą jeszcze jedną konsekwencję. Relacja mężczyzny i kobiety, włączona w tajemnicę Mistycznego Ciała Chrystusa, ma być dla świata znakiem objawiającym miłość, która łączy Chrystusa i Kościół. Św. Paweł naucza na temat małżeństwa chrześcijańskiego: „Żony niechaj będą poddane swym mężom, jak Panu, bo mąż jest głową żony, jak i Chrystus - Głową Kościoła: On - Zbawca Ciała. Lecz jak Kościół poddany jest Chrystusowi, tak i żony mężom - we wszystkim. Mężowie miłujcie żony, bo i Chrystus umiłował Kościół i wydał za niego samego siebie, aby go uświęcić, oczyściwszy obmyciem wodą, któremu towarzyszy słowo, aby osobiście stawić przed sobą Kościół jako chwalebny, nie mający skazy czy zmarszczki, czy czegoś podobnego, lecz aby był święty i nieskalany. Mężowie powinni miłować swoje żony, tak jak własne ciało. Kto miłuje swoją żonę, siebie samego miłuje. Przecież nigdy nikt nie odnosił się z nienawiścią do własnego ciała, lecz [każdy] je żywi i pielęgnuje, jak i Chrystus - Kościół, bo jesteśmy członkami Jego Ciała. Dlatego opuści człowiek ojca i matkę, a połączy się z żoną swoją, i będą dwoje jednym ciałem. Tajemnica to wielka, a ja mówię: w odniesieniu do Chrystusa i do Kościoła.” (Ef 5, 22-32) Zatem mąż i żona, ich wspólne życie, nie jest wyłącznie ich prywatną sprawą i własnym problemem. Mają je przeżywać w perspektywie wiary i w otwartości na to, jak Bóg będzie chciał posłużyć się nimi dla zbawienia innych ludzi. Małżeństwo chrześcijan, choć jest oparte na tym, co naturalne w człowieku, sięga w rzeczywistość nadprzyrodzoną i tylko w takim horyzoncie może być do końca zrozumiałe. Dla zawierających je staje się nie tylko sposobem na życie, ale drogą do coraz pełniejszego zjednoczenia z Bogiem, droga do świętości. Zatem mąż i żona mają osiągać pełnię życia chrześcijańskiego nie „mimo” trwania w małżeństwie, ale właśnie poprzez nie. To jest właściwy dla nich sposób bycia częścią Kościoła."