Uciekam?
Jak intymnie to intymnie. Chociaż nawet trudno będzie mi o tym pisać, wytłumaczyć. Ale do rzeczy. Na początek chciałabym powiedzieć, że to co będę opisywać przytrafia mi się zawsze, za każdym razem. Za każdym razem, kiedy spotykam faceta, który mnie interesuje. Jestem nim zauroczona, chodzę rozmarzona do momentu, kiedy zauważę z jego strony chociaż odrobinę zainteresowania moją osobą. To chore, wiem, i najgorsze jest to, że nie umiem nad tym zapanować. Kiedy okazuje się, że być może mam u niego jakieś szanse, czar pryska. Nagle zauważam w nim tysiące wad, i- co jest wstrętne i potwornie mi wstyd za to co czuję- i nagle on wydaje mi się jakieś taki... mały? Gorszy? To chyba najlepsze określenie tego, jak nagle zaczynam myśleć o tej osobie. A mnie interesują tylko silni mężczyźni, i zaczyna się błędne koło. Dziewczyny, jestem tym już wykończona, mam 20 lat, a każda moja historia z sercem w tle kończy się, zanim zdaży się zacząć, przez to cholerstwo, które czuję. Wiem, że to trudne, ale może jednak, może akurat którejś z Was przyjdzie coś do głowy.
|