da sie nauczyc 5 letnie dziecko by umialo sie bronic?

marsi11 · 2007-02-15, 20:23

moj 5 letni synek nie potrafi sie bronic
tu nie chodzi o obrone fizyczna tylko tak ogolnie
Moj syn jest otoczony miloscia, widze,ze jest szczesliwy i bardzo zwiazany z nami. Jednak niepokoi mnie taka rzecz.Ostatnio sytuacja podczas zabawy sniezkami. Jego kolezanka zaczela atak sniezkowy, on obral postawe biernej obrony, czyli przyjmowal sniezki na glowe, dziewczynka zapytala go w koncu:czemu sie nie bronisz, nie odrzucil sniezki. Zdaza sie,ze jak ktos w przedszkolu go trzepnie to nie odda, takie przypadki sa rowniez w sytuacjach slownych,nie odpiera ataku, jest troszke taka ciapą.Ten przyklad ze sniezkami moze do konca nie odzwierciedla sytuacji ale widze, ze z tego powodu zwykle obrywa i potem chodzi jakis taki przybity.
Ma swoja "dziewczyne" w przedszkolu. W walentynki podbiegl chlopczyk i powiedzial,ze teraz to jego dziewczyna bo podarowal jej wiecej walentynek. Do domu przyszedl z placzem, i zupelnie sie poddal,zupelnie zniechecony nie podejmujac zadnej proby rozwiazania sprawy. Wiec w calej tej sytuacji jest taki popychany
Czyzby to,ze jest z nami tak mocno zwiazany swiadczy o tym, ze jest mniej dojrzaly emocjonalnie. Zauwazylam (moze sie myle!) ze dzieci, ktorym rodzice nie poswiecaja zbyt wiele czasu, doskonale radza sobie w kazdej sytuacji, sa bardziej odwazne i cwane (co wcale nie jest wada).
Czy mozna cos poradzic by 5 latek byl bardziej dziarski.
Podkreslam,ze nie jest niesmialy, latwo nawiazuje kontakty, ale co my powinnismy robic?

jakis czas temu zapisalismy go na aikido ,bo bardzo lubi sport, myslalam,ze to nauczy go rownej rywalizacji ale niestety nie, walczyl -ale najlepiej wychodzilo mu z instruktorem, po paru miesiacach oswiadczyl,ze wiecej nie pojdzie.

jest na to jakas rada?

2007-02-15, 20:23	#1
marsi11 Zakorzenienie Zarejestrowany: 2005-09 Wiadomości: 9 982	da sie nauczyc 5 letnie dziecko by umialo sie bronic? moj 5 letni synek nie potrafi sie bronic tu nie chodzi o obrone fizyczna tylko tak ogolnie Moj syn jest otoczony miloscia, widze,ze jest szczesliwy i bardzo zwiazany z nami. Jednak niepokoi mnie taka rzecz.Ostatnio sytuacja podczas zabawy sniezkami. Jego kolezanka zaczela atak sniezkowy, on obral postawe biernej obrony, czyli przyjmowal sniezki na glowe, dziewczynka zapytala go w koncu:czemu sie nie bronisz, nie odrzucil sniezki. Zdaza sie,ze jak ktos w przedszkolu go trzepnie to nie odda, takie przypadki sa rowniez w sytuacjach slownych,nie odpiera ataku, jest troszke taka ciapą.Ten przyklad ze sniezkami moze do konca nie odzwierciedla sytuacji ale widze, ze z tego powodu zwykle obrywa i potem chodzi jakis taki przybity. Ma swoja "dziewczyne" w przedszkolu. W walentynki podbiegl chlopczyk i powiedzial,ze teraz to jego dziewczyna bo podarowal jej wiecej walentynek. Do domu przyszedl z placzem, i zupelnie sie poddal,zupelnie zniechecony nie podejmujac zadnej proby rozwiazania sprawy. Wiec w calej tej sytuacji jest taki popychany Czyzby to,ze jest z nami tak mocno zwiazany swiadczy o tym, ze jest mniej dojrzaly emocjonalnie. Zauwazylam (moze sie myle!) ze dzieci, ktorym rodzice nie poswiecaja zbyt wiele czasu, doskonale radza sobie w kazdej sytuacji, sa bardziej odwazne i cwane (co wcale nie jest wada). Czy mozna cos poradzic by 5 latek byl bardziej dziarski. Podkreslam,ze nie jest niesmialy, latwo nawiazuje kontakty, ale co my powinnismy robic? jakis czas temu zapisalismy go na aikido ,bo bardzo lubi sport, myslalam,ze to nauczy go rownej rywalizacji ale niestety nie, walczyl -ale najlepiej wychodzilo mu z instruktorem, po paru miesiacach oswiadczyl,ze wiecej nie pojdzie. jest na to jakas rada?