[AnnaEn]

zastanawiałam się ostatnio dokąd zmierza moje życie i nic dobrego mi nie przyszło do głowy. siedzę od rana do wieczora na uczelni, na kierunku który jest ciężki i mało przyszłościowy (nie mogłam wybrać inaczej, nie mam zdolności do przedmiotów ścisłych). po przyjściu nie mam już na nic czasu, a tu jawi się stos rzeczy do zrobienia "na wczoraj". nie mam nikogo bliskiego, czuję się okropnie samotna. boję się że już zawsze tak będzie. jak wyjść z dołka, jak zacząć dostrzegać pozytywy? czy którejś z was udało się być pozytywnie nastawionym po przejściach, mimo braku światełka w tunelu? jakieś rady ten stan trwa od dłuższego czasu, a odkąd zaczęłam studia pogłębia się coraz bardziej