[madana]

Napisane przez negraa

Mam nadzieję, że tak będzie i sam w końcu uświadomi sobie co jest najważniejsze i że powoli jedyną jego towarzyszką staje się praca...

To takie smutne,że kiedyś miał swoje plany, hobby, życie towarzyskie, mogliśmy robić mnóstwo fajnych rzeczy wspólnie, pod wpływem pracy i chorych ambicji staje się zupełnie jedną osobą nastawioną na pracę i tylko pracę...

A spotkałyście się kiedyś z takim przypadkiem, że ktoś sam zrozumiał że to jest złe i wyniszczające? Czy zwykle było tylko gorzej i tłumaczenia nic nie dawały?

- tak, spotkałam się: kolegę powalił zawał gigant, cudem przeżył, a był zaledwie po 30- cieszył się potem, że dostał szansę od losu na zweryfikowanie swojego życia. W pracy mojej szwagierki był młody dyrektor pracoholik- położył go zawał, którego nie przeżył, mając zaledwie 28 lat.