[frehya]

Napisane przez agniesikk

No ba, tak łatwo się nie poddam To nie jego wina, że ma takich rodziców, ważne żeby teraz miał spokojne życie i robimy wszystko, żeby tak było. Chociaż nie było łatwo, przez jakieś pół roku to ja ciągnęłam cały związek, bo mój chłop w ogóle nie był zdolny do jakiegokolwiek konkretnego działania.

Wiesz, u mnie w sytuacjach stresowych strasznie wypłukuje się magnez z organizmu, także biorę tylko Aspargin i staram się podchodzić do wszystkiego z dystansem. Chociaż łatwo nie jest, najbardziej stresuje mnie obecność ojca w domu. Generalnie jak najwięcej staram się być poza domem, a jak jestem w domu, to w swoim pokoju. Chociaż wiadomo, że to i tak wszystko w człowieku się kisi, nawet jak próbuje się udawać, że wszystko ok. Jeszcze tylko 3 miesiące. Będzie dobrze

miło czytać, że ktoś sobie daję radę z tym wszystkim. Czasem mam chwile zwątpienia, że mam za mało lat by walczyć z tym wszystkim. Czasem brakuje mi już chwil. A najgorzej jest jak teraz kiedy ona się nie odzywa a od babci są codzienne telefony, że to kochana mamusia a jak próbuję tłumaczyć jak było to to się nie liczy, bo ona się nimi opiekuję, a ja nie.