Ja zrobiłam ciasto drożdżowe z wiśniami, takie bez wyrabiania. Już siedzi w piekarniku i za 15 minut wyciągam
Powiem Wam, że ludzie nie przestają mnie zadziwiać. Nie wiem jak wy, ale ja nie potrafię przejść na ulicy obojętnie obok kogoś, kogo znam od dawna albo od niedawna. Zawsze mówię "Cześć" albo "Dzień dobry", zależy kogo widzę.
A dziś idąc ulicą minęłam dwóch moich kolegów, których znam od przedszkola. Praktycznie chodziliśmy ze sobą do szkoły przez 11 lat. Przeszli koło mnie jakby nigdy nic, ja powiedziałam "Cześć", jednakże bez odzewu. Kurcze, nie mogę wyjść z podziwu jak ludzie umieją doskonale udawać, że kogoś nie widzą albo nie znają. Nie zależy mi na tym, żeby ktoś się ze mną witał na ulicy, ale no kurcze...To może ja jestem jakaś głupia?
Były TŻ, który mieszka w tym mieście co ja, mija mnie na ulicy bez słowa, nim ja zdążę cokolwiek powiedzieć to już go nie widać, jest gdzieś daleko za horyzontem. Nie mam żalu do niego, że w sposób idiotyczny zakończył związek. Ba, nawet chętnie bym z nim pogadała i dowiedziała się co słychać u niego, ale nie. Minie mnie, udając, że nie widzi i tyle. Masakra. Czasem jest mi przykro, że ludzie udają, że mnie nie znają/nie widzą. I ilekroć zdarzy mi się taka sytuacja, zastanawiam się dlaczego tak jest
Nic nikomu nie zrobiłam złego, niczym się nie wyróżniam. A nie zmieniłam się znowuż aż tak, żeby mnie nie poznawać.
Jednym słowem, społeczeństwo dziczeje
Dajcie mi na dupsko, bo pojadłam trochę kremu z tortu z białej czekolady
