[Kociaak]

Napisane przez PaulinaMigotka

Nie ma się z czego smiać Przeżywam to jak nie wiem co.


---------- Dopisano o 19:25 ---------- Poprzedni post napisano o 19:23 ----------


Toż to grzech mieszkać razem przed ślubemSąsia dki mają o czym gadać

Jeśli masz dobrego kumpla z samochodem albo TŻ, poproś, aby Cię zabrał na jakiś pusty plac i tam sobie pojeździj W warunkach mniej stresujących pójdzie Ci lepiej- bo nerwy mniejsze Mnie co prawda tatuś na służbowym uczył i mimo nerwów (nie zliczę ile razy się popłakałam z nerwów), ale egzamin to była pestka

I tak trzymam kciuki!

Napisane przez blekitne_niebo

Wtedy to dopiero będą mówić, że to dzięki łapówkom albo robieniu nielegalnych zabiegów

Dziewczyny w chwili przerwy od nauki układam listę zakupów na sezon wiosenno-letni i jestem załamana ofertą Zary. Czy oni sobie żarty robią? Zaledwie parę rzeczy wpadło mi w oko - głownie te czarno-białe koszule i klasyczne szpilki.

Nic ciekawego! Chciałam zobaczyć sukienki, marzę o klasycznej w kwiaty, ale nie ma, chyba uszyję sama (jak się nauczę )

Napisane przez tray

Osobiście uważam, że mieszkanie razem przed ślubem to super sprawa (tak, wiem, pewnie jestem przesiąknięta złem i niemoralna). Naprawdę można się dowiedzieć wiele rzeczy o drugiej osobie, o jej przyzwyczajeniach, wadach i zaletach. Długo walczyłam o rozrzucanie skarpetek, do dzisiaj jest problem zostawiania po sobie małego bałaganu ale czasem nie mam siły

Nie rozumiem też kwestii "docierania się", znam pary, które "docierają się " kilka ładnych lat i czasem zastanawiam się czy trzyma ich przyzwyczajenie + dziecko czy prawdziwe uczucie. Wśród znajomych mam małżeństwo, byli ze sobą około 2 lat. Na początku studiów pojawiła się ciąża, tak więc szybki ślub na pół wsi i hop mieszkają razem u rodziców. Biedny chłopak wstydził się schodzić na dół w piżamie, nie mógł przełamać się aby mówić do teściów "mamo, tato", tutaj żona niedługo urodzi i nagle zaczęło się "prawdziwe życie". Dla mnie to patologiczne rozwiązania, gdzie plotki i CO LUDZIE POWIEDZĄ wygrywa z szczęściem własnych dzieci. Mam nadzieje, że nasze pokolenie zmieni swoje poglądy i będziemy rozmawiać z dzieciakami o ICH wyborach, planach i nigdy nie padną teksty "bo wypada".

My się z TŻ zaczynamy psychicznie przygotowywać, żeby w ciągu roku, dwóch może ze sobą zamieszkać. U nas chodzi raczej o pracę i pieniądze (stałość dochodów, nie od rodziców ) w końcu zaraz koneic studiów. JEśli chodzi o życie, uważam że się nie pozabijamy, mieszkaliśmy razem w pokoju jednoosobowym 3miesiące, pracowaliśmy razem w duecie, wychodziliśmy razem, spaliśmy, jedliśmy i jakoś się nie pozagryzaliśmy, zgoda i harmonia Także myślę, że zamieszkanie razem dla nas nie oznacza krwawej wojny o klapę sedesową i mnogość kosmetyków