[Karola54]

Zgadzam się z pozbyciem się kuszących rzeczy z szafek.

Ja zawsze staram się wyobrazić sobie siebie po zjedzeniu paczki chipsów (oczywiście na kilku się nie kończy). Że zawsze potem nie dość że zjadłabym kolejną (o matko), to jakoś mi tak źle. Bo chipsy się skończyły, kalorie poszły do domu (w biodra), trzeba się ruszyć z krzesła wyrzucić papierek, bo wiecznie w szufladę upychać się nie da. A brzuch pełen, posmak w ustach słony i aż by się człowiek rzucił na nieobraną marchew.

Ostatnio w Biedronce kuszą swym widokiem delicje (takie biedronkowe a'la delicje) o smaku szarlotki. I czuję już to w gardle nawet! Tę galaretkę jak tylko spojrzę na opakowanie! Ale wiem, że to syntetyk, jabłka tam nie ma, zwykła galareta smakowa. A z szarlotką to się nawet w korytarzu nie mijało.

Moja silna wola jest strasznie zmienna: jak mam słodycze to potrafię pochłonąć wszystko. Ale uwielbiam sobie udowadniać wiele rzeczy. Np. Podchodzę do ciasta... wącham... (czuję się jak szczeniak, ale nie znaczę terenu w żaden sposób) ułamię kawałek... i odkładam! Arrivederci Roma, żegnaj placku. Wpadam z ekstremum w inne ekstremum.