[Deserted]

[1=d61abbce58b52fe45ffe444 afc51ca0ea3c11859_65540a4 4484ab;40728475]A ja trochę nie rozumiem... Ci ludzie ograniczają się do 40 czy 100 przedmiotów i kiedy je wymieniają wynika z tego, że nie gotują, nie dbają o siebie, nie robią nic kreatywnego. Żadna z osób nie wymienia nigdy w takich wyliczankach (nie tylko w tym artykule) patelni, garnków, pokrywek, talerzyków, kubków, pasty do butów, koca piknikowego, obcinaczek do paznokci, szczotki do mycia wc, szmatki do ścierania blatów, sztućców, długopisów, papieru do drukarki, drutów do dziergania, igły z nitką, linijki, kosza na śmieci i tysięcy innych przedmiotów, które są mniej lub bardziej do życia w cywilizowanym kraju potrzebne. Posiadanie 100 rzeczy jedynie to mit.[/QUOTE]

Nie da się wyżyć ze "100" przedmiotami. Też kiedyś czytałam na jakieś skrajnie minimalistycznej stronie o tym. Jeśli rzeczywiście są takie osoby to robią to na pokaz. Bardziej interesuje mnie samo podejście do tematu. Czyli nie potrzebuję 100 patelni, 100 garnków, 100 kubków itd. Z reguły książek nie gromadzę, ale nie żałowałabym zawalonego płytami pokoju, kiedyś w przyszłości...takie moje marzenie To o czym mówisz, to rzeczy codziennego użytku, bez których nikt nie jest się w stanie obyć. W minimalizmie nie chodzi o to. Tutaj nie zbiera się porcelanowych aniołków, tysiąca plastikowych pojemników, słoików.
Rzeczy droższe można czasami zastąpić tańszymi i nie kupować ich 100 bo się przyda kiedyś. Denerwuje mnie marnotrawstwo produktów spożywczych, tym samym kupowanie na zasadzie zapełnienia lodówki. W końcu wyrzucania... W minimalizmie liczy się wspomniana organizacja. Minimalista to nie skąpiec, on ma ułożoną w głowie niewielką listę ważnych dla niego rzeczy, na które wydaje pieniądze. Mogę gadać i gadać ale prawdziwego sensu nie oddam lepiej niż gość, który prowadzi tego bloga: http://mnmlist.com/