[dezire]

ja jestem zwolenniczką mieszkania razem przed slubem nie tylko z własnych przekonań ale i ze zlych doświadczeń innych.

Rodzice mojej kuzynki byli bardzo przeciwni zeby zamieszkała ze swoim narzeczonym przed slubem pomimo ze studiowali razem w odległym miescie. I moja kuzynka była naprawdę szczesliwa z tego powodu ze zamieszkają dopiero po slubie, ale i spokojniejsza, ze nie robi nic niestosownego ( w niektorych srodowiskach mieszkanie razem przed nie jest pozytywnie widziane łagodnie mówiąc)
Po ślubie niestety okazało się, ze nie uda im sie być razem.
Może to sie widać niemozliwe, ale jej TŻ potrafił grać osobę towarzyska i pozytywną - i na wspolne spotkania 2, 3 razy w tygodniu potrafił się wysilic na najlepsze wrażenie. Potrafił być najcudowniejszym księciem z bajki podczas krótkich wyjazdów.
Po wspólnym zamieszkaniu okazało się, ze tak naprawde dusza towarzystwa ładowała baterie w domu, tzn na co dzień bywał bardzo depresyjną osobą i pesymistyczną. Ze nie miał ochoty dokładac sie do rachunków - bo po co miałby wydawać swoje pieniądze na takie banały - choc na randkach potrafił mieć gest i zafundować cos bardzo drogiego. Wypominal jej drobne rzeczy ktore kupowala dla przyjemnosci, a sam potrafil wydac 2000 na wycieczke, na która teoretycznie w swojej sytuacji nie było ich stać (ale szoł był i było o czym opowiadać znajomym). Odkrywała powoli takie sprawy, które wychodzą czasami po 3, 4 miesiącach mieszkania razem kiedy naprawdę ludzie nie sa w stanie zakładać masek, bo zdradza ich zmeczenie i wygoda. Dla ich wspólnych znajomych on nadal pozostał świetnym kumplem i mega poztywnie zakreconym znajomym.
Dla niej w codziennym zyciu to byl ktos z kim nie umiala sie dogadac co do tego jaka powinni przyjać strategie. Dopóki była częscią jego życia 'na zewnatrz' wszystko bylo ok.

Dlatego nawet jesli para nie chce mieszkac ze soba razem - dobrze jest wyjechac gdzies razem na 2 tygodnie przynajmniej, zeby ze soba "pożyć"

Odbiegamy chyba od problemu watku, bo tu decyzja o zamieszkaniu była