[poziomka21]

Napisane przez ifffka

Ja narazie nie wierze ze mi sie uda przejsc przez to wszystko...narazie sie czuje coraz gorzej

Uda Ci się... potrzebny jest tylko czas... duzo czasu... ja przez 4 miesiace od zerwania ryczałam co wieczór do poduszki... przezywałam to strasznie, moja mama martwiła się już, że wpadne w depresje, nie chciałam jesc, mialam wszystkiego dosc... to cud ze nie zawaliłam przez to sesji, którą zaczynałam miesiąc po naszym zerwaniu... Bywało ciezko, naprawde ciezko, kazda wzmianka, a nawet to ze brat widział go jak jechał z kolegą wywoływała we mnie takie emocje, ze szłam do swojego pokoju, zamykałam sie, wlaczałam piosenki ktore razem sluchalysmy i wierzylam ze wroci... nie wrocił, ma inna i pewnie jest szczesliwy... nie zamykaj sie na swiat, nie oddalaj od niego, nie pozwol by on tak na Ciebie wplynął... A teraz... teraz placz ile mozesz, wylej wszystkie złe łzy z oczu, by mogły znowu jaśniej patrzeć radośniej, uśmiechnięte To działa, naprawdę...