Moje drogie, pomocy...
Background jest taki - mam 22 lata, mój facet 24 lata, jesteśmy ze sobą od 2 lat. Czuję, że to ten. On mówi, że też. W naszym związku naprawdę super się układa
Jest jednak jeden problem - niedawno mój facet oznajmił mi, że ma stulejkę. Dodał, że uznał, że nasz związek jest na tyle poważny, że powinnam znać w pełni stan jego zdrowia. Powiedział jednocześnie, że poza tym z jego zdrowiem urologicznym wszystko jest w porządku, nie ma żadnych zakażeń z powodu tej stulejki itp. Strasznie się zmartwiłam
Oczywiście moja reakcja była natychmiastowa - "Kochanie, idź do urologa". On jednak powiedział, że na razie nie planuje iść, że żyje z tym już 24 lata i nic się nie dzieje. Jego argument jest taki, że dzięki temu znacznie łatwiej nam (zwłaszcza mu) będzie wytrzymać bez seksu. Nie sposób oczywiście odmówić mu w specyficzny sposób pojętej racji. Ja jednak uważam, że skoro 2 lata wytrzymaliśmy, mimo że nie miałam świadomości jego schorzenia, to wytrzymamy dalej. Obiecałam mu, że nie będę go prowokować itp. On jednak mówi, że podjął decyzję, żeby na razie nie iść
Rozmawialiśmy o tym naprawdę długo i naprawdę poważnie... Może Wy mi doradzicie, co można jeszcze zrobić, jak go podejść, jakich argumentów użyć?