[ReadHead]

Witam. Pisze w sprawie, która bardzo mnie denerwuje...
Mam 20 lat, studiuję. Od ponad pół roku jestem z chłopakiem. Poznałam go na studiach. Kocham go nad życie. Opiekuje się mną, martwi się o mnie, dba, jest świetny w łóżku... Facet marzeń. Był w moim domu, poznał moich rodziców, ja również odwiedziłam jego. Postanowiliśmy, że od października wynajmiemy razem studencką stancję, pokój, kawalerkę. (do tej pory wynajmowaliśmy osobno pokoje - mieszkamy daleko od uczelni). Będziemy sobie mieszkać razem, razem chodzić na uczelnie, kłaść się spać i wstawać razem a weekendy jeździć do swoich rodzinnych domów. Pomysł wydawał się genialny dopóki mój chłopak nie poinformował swoją rodzinę, ze planujemy razem zamieszkać. Matka że "ledwie" pół roku się znamy i już chcemy razem zamieszkać. Dziwi się mi czemu ja wstydu nie mam. Uważa, ze chcemy zamieszkać tylko dla sexu. Ze muszą najpierw poznac moich rodziców. (skąd te zasady?). Siostra jego uważa, że ja jako kobieta powinnam się szanować.. Wydaje mi się, że przestali mnie lubić. Moi rodzice bez problemu się zgodzili. Wiedzą, ze bardzo go kocham i jestem odpowiedzialna dziewczyną. Najgorsze jest to, ze jesteśmy na utrzymaniu własnych rodziców, studiujemy dziennie więc poniekąd jesteśmy uzależnieni od ich decyzji..Czy to naprawdę za wcześnie? Naprawdę się nie szanuję? Czy są jakieś zasady, reguły po jakim czasie w związku można się kochać, mieszkać razem czy brać ślub?