[madana]

Napisane przez avney

Na ogół jestem naprawdę spokojną dziewczyną. Nie potrafiłabym nikogo uwierzyć, ale ostatnio nie potrafię nad sobą zapanować. Może to naprawdę dziwnie zabrzmieć, ale ... zaczęłam bić mojego chłopaka. Ostatnio zawodzę się na nim, nie dotrzymuje obietnic, czasem okłamuje. Wczoraj przyszedł po mnie by odprowadzić mnie do domu, ale ja popadłam w wielką wściekłość, że z pewną rzeczą nie dotrzymał słowa. (Boję się, że na każdym kroku mnie okłamuje, nie potrafie mu zaufać i wszędzie doszukuję się przez to kłamstw. Czasem dopatrzę się ich, a czasem nie). Prosiłam, żeby mnie nie dotykał, bo próbował opanować mój krzyk i przytrzymywał mnie żebym się uspokoiła i wtedy szarpnęłam go za ręce tak, że pozostawiłam zadrapania na skórze. Często w kłótni mówił wiele bolesnych słow, był mało delikatny i poniżał mnie mając przy tym agresywny ton twarzy i zbliżył się do mnie tak jakby chciał mnie uderzyć. Tak agresywnie trzymał za ręce (bolało) i wtedy ja uderzyłam go w twarz a on zaczął mnie poniżać, bezpodstawnie i wtedy zaczęłam wyrywać mu włosy. Złapałam za policzek i zadrapałam do krwi. Nie jestem sobą. Nie wiem co mam zrobić. Wydaje mi się, że to przez mojego chłopaka, który mnie prowokuje, wyzywa obraża i wtrąca się do moich spraw rodzinnych obrażając mą rodzinę. Ktoś może powiedzieć, że z kim ja jestem. Ale ja go kocham, tak kocham tego tyrana który popycha mnie na ścianę i nazywa dzi*ką, chociaż nie ma podstaw. Nie zawsze taki jest. Tylko czasem , ale nie umiem bez niego żyć. Ale nie chce mu robić krzywdy ani nikomu innemu. Co się ze mną dzieje ;c

Błagam o pomoc ;c

- nie umiesz bez niego żyć? Bez kogoś TAKIEGO? Cóż, dla mnie opisałaś chłopa na odstrzał, ale Ty z kolei: poniżana, okłamywana, popychana, wyzywana od dziwek itp. - reagujesz patologicznie. Bo opisałaś patologiczny związek. No ale skoro "nie możesz bez niego żyć"- to tak będzie sobie patologicznie istnieć.