[ZamyslonaRoztargniona]

Napisane przez JJJustynAAA

Tak czytam jak któraś z was się użala że ma bałagan czy pranie nie poskaładane... Czasem mi się wydaje że też bym wolała mieć bałagan i wolną rękę a za to święty spokój. Mieszkamy z rodzicami. Tak zdecydowaliśmy... Nie mogę narzekać... Ale teraz jak mniej jestem aktywna, częściej leżę no i czasem na kogoś wybuchnę... To niestety od mamy muszę się nasłuchać... Że jestem nie dobra ( a to przecież nie ja tylko moje hormony ) no i że ona ciężko musi "pracować w domu" po pracy... Bo ja mniej robię. A małż się urabia jak może... Pomaga i stara się...

Kurczę jak mąż mój nie ma zupy na obiad tylko drugie danie to dla nas nie jest to wielkie halo - a dla mojej mamy nie do pomyslenia...

Niby sama jest kobietą była 2 razy w ciąży... A jakoś w cale nie może zrozumieć mojej sytuacji. NIby ją rozumie, że nie mogę wszystkiego robić... ale jak ma ochotę to dogryzie, dopiecze... ech - musiałam się wam wyżalić...

Dlatego czasem sobie myślę że lepszy bałagan a u siebie...

O to ja pisałam.
A Ty myślisz że moja mama zakochana w swoim zięciulku nie dzwoni i nie dopytuje się co mu na obiad podałam?
Pewnie ze tak.
Poza tym zawsze znajdzie jakiś pretekst żeby do nas podjechać, przejść mi się po chałupie i skomentować że łóżeczko źle stoi, że kafelki w łazience niewypolerowane.
Ileż już awantur o to było.
Najłatwiej byłoby się odciąć, ale nie chcę pozbawiać dziecka jedynych dziadków (drudzy mieszkają daleko więc się bardzo rzadko widujemy).
Dlatego muszę masę komentarzy przemilczeć, czasem wręcz z domu wychodze bo nie chcę się awanturować.
A teraz ja się do ciaży przyznac nie chcę, więc wychodzę na lenia i nieroba, że taki bałagan i w tym wszystkim dziecko chowam.