[_Juliette_]

O Boże, to znak!

Ja też jestem stara i przegrałam życie.
Mam na studiach rok obsuwy, a nienawidzę ich, więc pewnie nie będę i tak pracować w "zawodzie", jeśli je skończę, w co wątpię.
Nie mam gdzie mieszkać i jestem technicznie bezdomna. Mieszkam z rodziną, która nienawidzi mnie za ten rok obsuwy na studiach (spowodowany tym, że nauka jednego przedmiotu tak mi nie szła, że jak tylko otwierałam książki, to wymiotowałam ze stresu), że nie przyznają się do mnie, matka zabroniła mi się rejestrować w Urzędzie Pracy dla ubezpieczenia, żebym jej nie robiła wstydu przed całym miastem.
Nie mam pracy.
Nie mam znajomych, ani przyjaciół.
Nie mam TŻ.
Facet, którego kocham, nie znosi mnie.
Nie mam gdzie spędzić Świąt Bożego Narodzania, rodzina kategorycznie zabrania mi przebywać w ich domu w czasie Wigilii i Świąt. Nie mam dokąd pójść, więc chyba będę jeździć autobusami w tą i z powrotem.
Nigdy nie wyjdę za mąż i nie będę miała rodziny, ale to mnie bardzo nie gryzie. Martwię się, że z dnia na dzień będę musiała się wyprowadzić, a mam cudownego pieska, który jest całym moim światem, całą rodziną, jaką mam i nigdy w życiu nie oddałabym go komuś innemu pod opiekę.

(Przepraszam, ale wolałabym nie trafić na tą "listę" w pierwszym poście. Jeśli to mus, to niech mi ktoś da znać, to usunę mój post. Sorry. )