[Cynia03]

Nigdy nie byłam nerwowa, mam dobre serce, jestem uczciwa, dosc skromna, emocje zazwyczaj trzymam w sobie. W wieku 16 lat wyprowadzilam sie z domu (lepsze liceum), co za tym idzie- nie narazajac rodzicow na koszta, wynajelam mieszkanie, wlasciwie pokoj, nie wiedzac kim jest osoba ktora zamieszka w pomieszczeniu 5 metrów dalej.

Koszmar zaczal sie 2 lata temu, tu zacytuje slowa osoby,
Ktora idealnie opisała to, z czym mam problem; '' bywa, ludzi poznaje sie po czasie. Generalnie chodzi o to ze ow współlokatorka
wywołuje u mnie stan nerwicy, histerii i nienawiści, co gorsza, bez
konkretnego powodu. W trakcie wspolnego mieszkania zaczeły mi przeszkadzac rozne drobne rzeczy, ktorych kumulacja stała sie dla mnie nie do zniesienia.
Na tym etapie "rozwala " mnie sama jej obecnosc i naprawde nie musi juz nic robic.
chce zeby sie wyniosl, ale wyrzucanie kogos od tak nie wchodzi w grę''

Nie stac mnie na inne mieszkanie. Tu niestety ograniczona jestem do. Jednego pokoju, nie moge nawet korzystac w wiekszej powierzchni czy balkonu... Na dodatek wszędzie są jej wlosy, co mnie doprowadza do szalu. Zamiast drzwi ma zwykla plastikowa harmonijke, slysze kazdy jej ruch przez co od razu sie denerwuje i nie moge spac. Ma w dupie estetyke mieszkania, stare rzeczy, nie ma potrzeby zmiany niczego zeby bylo przyjemniej (typu 40letnie poobijane talerze) , no chyba, ze wszystko kupie ja, za co oczywiscie nie otrzymam zlotowki.
Mam nerwice, stany depresyjne i sama zrobilam sie nieznosna.
Jest jakis sposob na pozbycie sie takiej osoby? Jak sprawa ma się chociazby w przypadku wielkosci danego pokoju, dlaczego po 4 latach nie nalezy mi sie zamiana ? Co mam robic.
Licze na was Dziewczyny