[_Juliette_]

Ja też Was rozumiem, dziewczyny. Na kosmetyki nie mam, na ubrania nie mam, jedne buty/jeansy/kurtkę noszę latami i wyrzucam dopiero, jak się nie nadają już naprawdę do chodzenia w nich. U kosmetyczki byłam 2 razy w życiu, w tym raz na przekłuwanie uszu, do dermatologa nie zapisuję się nawet, bo nie będę miała za co wykupić leków. Nie oszczędzam tylko na psiaku, bo to mój jedyny przyjaciel i jedyna rodzina- największą moją porażką będzie, jak moja psina będzie musiała jeść Chappi czy Pedigree. (Karmy z najwyższej półki, za 50 zł za kilo puszkowego jedzenia też nie je, ale przynajmniej mam czyste sumienie, że jej nie truję). Ostatnio przeszłam samą siebie, szłam piechotą załatwić sprawę w mieście, bo nie miałam 1,40 zł na bilet. W portfelu miałam, ale szkoda mi było wydać tą kasę na bilet, będą ważniejsze wydatki.

Z tymi studiami to nie do końca prawda. Ja studiuję/studiowałam ultra przyszłościowy, ścisły, ciężki kierunek. Każdego dnia, kiedy musiałam iść na zajęcia żałowałam dnia, w którym się urodziłam, nie mogłam jeść, ciągle bolał mnie brzuch, ze stresu miałam tak zaostrzone łojotokowe zapalenie skóry, że nie wiedziałam, czy to się w ogóle da opanować. Płacz, depresja, z braku snu kilka razy miałam halucynacje. Naprawdę bardzo chciałam umrzeć. Będę musiała wrócić na uczelnię i nie wiem, czy dam radę. Co noc mam koszmary o uczelni, budzę się zlana zimnym potem, praktycznie z krzykiem, na myśl o tym jest mi niedobrze i słabo ze strachu. Wy w tych humanach przynajmniej miałyście młodość.