[sylwónia]

Lexie, dzięki
I innym dziewczynom również
Eh, takie to wszystko niespodziewane i przerażające Jakoś jest tak że z codziennymi, starymi kłopotami nauczyliśmy sobie radzić, a takie nowe burzą wszystko jak czołg. Mam tylko nadzieję, że właśnie z czasem do tego też się przyzwyczaję, że nauczę się opiekować babcią, że jakoś pogodzę się z tym , że to co było wrócić już nie może i że muszę tu i teraz widzieć jej postępy, sukcesy, każdy zjedzony kęs poza kroplówką, każde ściśnięcie ręki Najbardziej boli mnie to, że nie może mówić, że nie powie co ją boli , czego potrzebuje
I jeszcze tragicznie polska rzeczywistość: łóżko przeciw odleżynom babcia dostała dopiero kiedy mama zapisała się na prywatną wizytę u ordynatora i zapłaciła za nią jej podwójną równowartość. A przecież to łóżko mieli na stanie szpitala już wcześniej. Są równi i równiejsi ? Ja naprawdę nie wierzyłam w tę całą "Uwagowo-Superwizjerową " szopkę z łapówkami, myślałam że to się nie dzieje. A jednak się dzieje. Zabrzmi melodramatycznie, ale zastanawiam się nad mentalnością kogoś , kto zarabia na czyimś nieszczęściu. Mnie by taki nowy "wypasiony" samochód nie cieszył, naprawdę