[vacuity]

Napisane przez Roane

Ja mam wielką nadzieję że uda nam się tak wychować dziecko, żeby nie czerpało swojego poczucia własnej wartości z gadżetów.

Warto też wziąć pod uwagę, że takie nadmierne dogadzanie dziecku nie musi mieć wymiaru ekonomicznego.

Sytuacja z życia wzięta - na studiach miałam praktyki nauczycielskie w szkole podstawowej. Szósta klasa, robię na lekcji pracę w grupie. Nie miałam pojęcia, że podczas wspólnej pracy jeden z chłopców poczuł się czymś urażony przez kolegów (jakieś głupstwo totalne, nie pozwolili mu czegoś zrobić chyba) i po lekcji zadzwonił po tatę. Ojciec (wysoko postawiony pracownik policji, więc wydawałoby się, że facet ma głowę na karku) przyjechał w ciągu godziny z innego miasta, na ratunek synkowi. Efekt? Cała klasa na rozmowie z wychowawcą, a potem indywidualne rozmowy z psychologiem. Nie miałabym pojęcia o całej sytuacji gdyby nie fakt, że kiedy tydzień później przyszłam prowadzić zajęcia jedna dziewczynka rozpłakała mi się na starcie, żebym nie robiła pracy w grupach, bo jeszcze trafi na tego chłopca i potem będzie musiała iść do psychologa. Reszta dzieci też zaczęła na niego głośno najeżdżać, bo mieli dość. Po konsultacji z psychologiem szkolnym dowiedziałam się, że to nie była jego pierwsza taka akcja, a tata często bywa w szkole. Nietrudno się domyślić, że chłopiec został w końcu całkowicie nieakceptowany w klasie...

To tylko taka dygresja, ale myślę, że każdemu daje do myślenia jak bardzo rodzice mogą skrzywdzić dziecko chcąc dla niego jak najlepiej. Swoją drogą poznałam prywatnie jakiś czas temu tego faceta - ojca i jest naprawdę sensownym gościem. No cóż...