[Wera014]

cześć, mam 18 lat
Od dawna chciałam schudnąć, ale słodycze,bułki, fast foody zawsze były dla mnie za dużą pokusą. Jak przez miesiąc udawało mi się regularnie ćwiczyć, to i tak uważałam,że efekty są za słabe. Generalnie próbowałam się odżywiać zdrowo, ale np. ochota na pizze była zbyt duża i jadłam trochę, a potem myślałam,że już i tak zwaliłam w tym dniu dietę i jadłam inne rzeczy, których odmawiałam sobie przez dłuższy czas. No i tak w ogóle zawsze byłam czekoladoholikiem. W międzyczasie przyplątało się wymiotowanie, gdy zgrzeszyłam za bardzo. Od 3 miesięcy jestem na 1000kcal, schudłam i czuję się całkiem nieźle w swoim ciele, ale za to chyba mam bulimię i nie mam okresu. Przez święta gdzie było zbyt dużo dobrych rzeczy do jedzenia w domu, to potrafiłam obżerać się i rzygać codziennie. Poza tym bywa różnie, czasem przez tydzień nie wymiotuje, czasem kilka razy w tyg. Mam już dość takiego życia i próbuję wrócić do normalnego jedzenia, ale panicznie boję się przytycia. Od tygodnia jem 1100 kcal, planuje już teraz tylko je dodawać, na początku miałam w planach 50 tygodniowo, ale zastanawiam się nad 100. Ćwiczę kilka razy w tyg. Wydaje mi się,że na tym wychodzeniu z diety, mimo,że jem więcej jest ciężej. W ogóle nie potrafię już podejść normalnie do jedzenia, czasem zamiast jednego normalnego posiłku jem wszystkiego co mam po trochu,żeby posmakować jak najwięcej rzeczy. to jest chore, wiem.
Cały czas czekam, aż za jakiś czas wrócę do normalnego zapotrzebowania i wtedy chciałabym całkiem odstawić słodycze,żeby już nigdy mnie nie kusiły i pożegnać się raz na zawsze z wymiotowaniem.