[irkamirka]

Napisane przez madana

- widzisz, jako dziecko nie dostałaś emocjonalnego wsparcia w domu, matka niekoniecznie była matką- a dla mnie jednym z podstawowych zadań jest emocjonalna ochrona dziecka.
Teraz- na Ciebie próbuje przerzucić swoją odpowiedzialność za nieradzenie sobie- i widzisz, Ty chcesz, aby ojczyma "spotkała zasłużona kara"- a może spójrz na to inaczej- matka jako osoba dorosła SAMA sobie takiego chłopa wybrała- teraz to ponoszenie konsekwencji tych wyborów. A Ty stajesz się wyrzygalnią jej "nieradzenie sobie"- tego nie robi się dziecku, nawet dziecku dorosłemu.
Ty wsparcia w domu nie dostałaś, daleko z tego domu poszłaś, ułożyłaś sobie życie: spokojne i poukładane, a matka burzy Ci je, mówiąc "zajmij się mną" (metafora). A ona nie jest ciężko chora na raka, nie straciła pracy-nie spotkało jej jakieś straszne nieszczęście, które wymagałoby nie wiadomo jakiego Twojego zaangażowania.
Stąd zalecany wyżej przez inne osoby dystans, odcięcie się emocjonalne- to dobra droga.
Ty nie jesteś odpowiedzialna za jej chłopa, rozwód i cały ten syf, jaki ma w domu.

Niby masz rację, ale to łatwo powiedzieć "odetnij się". Od toksycznego faceta, przyjaciółki - jasne. Ale od własnej matki? Ja bym nie potrafiła, chociaż podajesz rozsądne argumenty.