[niezapominajka_1995]

Witam, mam 19 lat i wydaje mi się, że początki depresji, a wszystko z powodu mojej rodziny a w szczególności mojej młodszej siostry. Otóż ja mam lat 19, siostra 17 i odkąd pamiętam zawsze żyłam w jej cieniu, choć prawdziwym problemem stało się to dla mnie dopiero, gdy stałyśmy się nastolatkami. Moja siostra od zawsze była bardzo ładna, szczupła, długie włosy, słodka buźka i jako że mieszkami w niewielkiej miejscowości jest obiektem podjary wielu chłopaków, ja natomiast mam sporą nadwagę, pełno pryszczy, brzydką twarz. Nigdy nie byłam na żadnej randce, ba nigdy nawet nie flirtowałam z żadnym chłopakiem. Druga sprawa "siostrzyczka" poszła do najlepszego liceum, same piątki, mnie nigdy nauka nie wchodziła do głosy, chociaż starałam się jak mogłam, chodziłam na korki, uczyłam się na własną rękę, wszystko na nic
Największy problem jest w tym, że na prawdę nienawidzę własnej siostry. Na prawdę czasem myślę ze fajnie by było jakby umarła. Nie mogę patrzeć jak jest faworyzowana przez rodziców, np ona na jakieś głupie vansy dostałą prawie 300 zł, gdybym ja o cos takiego poprosiła zostałąbym wyśmiana, każde spotkanie rodzinne- och jaka to X nie jest zdolna, taka drobna, po mamie ! och ah a mnie sie rzygać chce W domu może wszystko, nie sprząta nawet po sobie, całymi dniami albo się uczy albo okupuje łazienkę i patrze jak podjezdżają pod dom kolejne samochody. Nie mogę patrzeć na to jak ładnie wygląda, jak sie cieszy życiem jeździ na imprezy, ogniska... Ja nawet nie mam siły o siebie zadbać bo dla kogo po co? nie chce mi się już uczyć bo cały czas jestem sfrustrowana tym że od 3 miesiecy poza szkoła itp nie wyszłam z domu! co robić? sytuacja jest tak beznadziejna że chyba nic już nie pomoże...