Napisane przez nouvelle90
Może jestem okropna, ale ja tego nie widzę. I nie mam tu na myśli Warszawy, tylko np moje rodzinne miasteczko, gdzie na 15 tysięcy ludzi jest chyba ze 20% bezrobocia, a pensja mojej mamy, która zarabia chyba 1900 netto to bogactwo. Jadę tam raz na jakiś czas i naprawdę nie zauważyłam żeby te rzekomo biedne rodziny biedowały tak bardzo, co by musieć wybierać między jedzeniem a rachunkami. Za to coraz częściej widzę patologiczne płodzenie kolejnych dzieciaków, bo jakoś to będzie, a dzieci, które już istnieją latają po podwórku ze srajfonami, na które nawet mnie średnio stać w tym momencie. Większość moich rówieśników też niby taka biedna, a na kredyty, wesela, samochody i wycieczki sobie pozwalają, oczywiście w większości za hajs rodziców, ale znowu - nieważne skąd mają, biedy nie klepią. A za granicą żeby dorobić się czegokolwiek, trzeba chyba kilku lat, prawda? Sorry, ale wyjechać i żyć biednie, bez rarytasów to nic fajnego i człowiek długo tak nie pociągnie. Jak w Polsce nie ma pracy i perspektyw, to wiadomo, że lepiej wyjechać, ale nie przesadzałabym z tym, że tutaj to tak źle i w ogóle.
Villemka, co tam Mołdawia, w takiej Tanzanii ludzie nie mają nawet szczoteczek do zębów. To jest dopiero tragedia.
|