[alex24112]

Napisane przez Zuzaa_21

alex, zazdroszczę, że tak sobie radzisz z polskim i jesteś pewna tego rozszerzenia. przygotowujesz się jakoś specjalnie? analizujesz po prostu linijka po linijce tekst? bo ja już nie wiem... moim zdaniem ciężko jest się przygotować do tego egzaminu. tam może być praktycznie wszystko. jeśli ktoś potrafi wnioskować, snuć wolne refleksje, to sobie poradzi... tylko ja już powoli wątpię w moje możliwości

Tzn my na polskim zawsze jako pracę klasową mieliśmy analizę tekstów tak jak na maturze. Od 3 lat ćwiczę te prace, nigdy nie dostałam mniej niż 60%. Ostatnio pisaliśmy też tekst z rozszerzenia, poszło mi podobnie.
Po drugie ja dużo bardziej wolę analizę wiersza niż tekstu z powieści itp.
Po prostu umiem główne założenia epoki i środki stylistyczne. Zaczynam od zliczenia wersów w zwrotce, głosek w wersie, sprawdzenia rymów, opisania ich. Potem idę linijkę po linijce, każde słowo próbuję zrozumieć, ogarnąć co autor miał do przekazania .
Ja ogólnie wolę prace na R dlatego, że nie trzeba odnosić się do całości tekstu. Natomiast trudne jest dla mnie odnoszenie się do życiorysu autora. Ostatnio pisałam pracę z wierszem Baczyńskiego i na podstawie jego tekstu miałam przedstawić pokolenie Kolumbów, więc wiadomo, że trzeba się odnieść do samego życiorysu Baczyńskiego. Ogólnie wolę jak mam 2 teksty do porównania bo wtedy nie muszę robić takich bajerów w/w.

Polecam Ci poczytać właśnie biografie, główne założenia epok i nauczyć się środków stylistycznych. I co ważne, jak piszesz, że np. w wierszu jest klamra kompozycyjna to napisz czemu ona służy, to samo z każdym innym śr. stylistycznym .

---------- Dopisano o 13:12 ---------- Poprzedni post napisano o 13:10 ----------

Napisane przez pixie088

Dziewczyny, powtarzajac lektury korzystacie ze streszczen szczegolowych, czy tych "w pigulce"? Wydrukowalam sb wszystkie szczeglowe i umieeeraam. Nie ukrywam,ze wolalabym sie zabrac za WOS albo hipke.

Ja czytam ogólne założenia każdej epoki a potem ogólne opracowanie tekstu. Weźmy Dżumę. Najważniejsze jest tam, że dżuma to alegoria zła, które czyha w każdym z nas i zawsze może zaatakować, że nigdy go nie powstrzymamy. Na maturze to się liczy a nie dokładne losy Tarrou