[Klariska]

Zastanawia mnie czemu az tak wiele z was narzeka na facetow zupelnie nie widzac swojej winy czasem. Nie bierzecie pod uwage ich sposobu myslenia, nie rozmawiacie z nimi, wolicie sie poklocic i byc wielce obrazone. Czasem przeciez tylko warto spytac sie jakie jest ich zdanie i pojsc na kompromis. Na przyklad chcecie wychodzisz same na imprezy(moze ze znajomymi), TŻtowi sie to nie podoba i nie chce abyscie chodzily. Polowa z was pewnie by sie wielce obrazila ze on chce was ograniczac, a tu nie chodzi przewaznie o to. TŻ moze sie bac o was, byc zazdrosny ze ktos moze was poderwac itp. Nie warto isc na kompromis wtedy? Chocby taki ze bedziecie wychodzic razem?
Takze wiele z was nie przyznaje sie do popelnionych bledow, bo woli zrzucic cala wine na TŻta. Nie uczycie sie rozmawiac ze soba, sluchac co druga osoba mowi i czuje. Nie bierzecie tego pod uwage. Rozumiem ze trudno przyznac sie do popelnionego bledu.
Tak wiele opisanych historii(zwykle przesadzonych) na wizazu przedstawia w zlym swietle TŻtow. Opisujecie siebie jako bezbronne, smutne istotki, ktore nigdy w niczym nie zawinily. Rozumiem ze lepiej odgrywac role "swietej", tylko po co? By nasluchac sie zlych opini o TŻcie, czy typu "zerwij z nim". Lepiej wam dzieki temu??
Ja w wielu rzeczach zawinilam i nie boje sie do tego przyznac. Zrozumialam to dopiero po pewnym czasie. Patrze inaczej na nasze zachowanie, doszukuje sie tez swoich bledow i staram sie ich nie powtarzac choc to trudne.
Pewnie ten watek spotka sie z wielka krytyka, a to dlatego ze prawie kazda z was bedzie sie bronic przed tym co napisalam.

PS. Nie mowie ze wszyscy faceci sa bez winy, bo owszem sa tacy ktorzy nie zasluguja na nic, nawet na szczera rozmowe. Jednak kazdy z nas jest czlowiekiem i ma prawo do popelniania bledow, do ktorych powinien umiec sie przyznac.