Hej dziewczyny, nie wiem czy ktos mnie tu kojarzy ale chcialam cos Wam napisac bo doszlam do pewnych fajnych wnioskow. Rozstalam sie z bylym na poczatku stycznia tego roku, bylismy razem 2 lata. Byl moja pierwsza miloscia i z dnia na dzien stwierdzil ze juz mnie nie kocha (mimo ze tego samego dnia przez witryny sklepowe ogladalismy pierscionki zareczynowe i pytal ktore mi sie podobaja - to byla jego inicjatywa). W kazdym razie czulam sie bardzo podobnie do Was teraz. Chcialam umrzec. Przez pierwsze kilka dni nie spalam wcale tylko plakalam. Przez kolejne tygodnie przesypialam caly moj czas wolny zeby tylko pozbyc sie swiadomosci. Nie chcialam zyc, nie mialam po co zyc. Chcialam rzucic studia nie podchodzac do sesji i wrocic do rodzinnego domu. Jednak za namowa wielu osob postanowilam zostac. Mieszkalismy razem wiec bylo to dla mnie bardzo trudne. Patrzenie na niego codziennie, na to jak go to nie rusza, jak flirtuje z innymi dziewczynami podczas gdy ja nie chcialam zyc. Forum bardzo mi pomoglo i dziewczyny z ktorymi do dzis utrzymuje kontakt. Wyprowadzilam sie., zaczelam nowe zycie i naprawde bylam.szczesliwa
Niedawno poznalam kogos wspanialego, na razie to dopiero poczatki wiec nie wiadomo co bedzie. Nie nastawiam sie
Tydzien temu spotkalam sie z eksem zeby mi oddal wreszcie moje rzeczy i patrzac na niego nie czulam nic. Moze tylko troche sentymentu do pierwszego roku naszego zwiazku. A jakby mi teraz powiedzial ze chce wrocic to chyba bym mu wybuchnela smiechem prosto w twarz
Wieeeeem ze sie rozpisalam niesamowicie ale byl tu kiedys taki watek pokrzepiajacy "podnioslam sie po rozstaniu". Chcialam Wam napisac ze wiem jak sie czujecie, jak bardzo chcecie do niego napisac itp. ale ja myslalam ze mi nigdy nie przejdzie, ze zawsze bede go kochac. Az sama sie dziwie w jak dobrej formie jestem. Kazda da rade sie podniesc, ja chodzilam po psychologach itp, myslalam ze nie dam rady a tu prosze ;-) Buziaki <3
Wysyłane z mojego GT-I8160 za pomocą Tapatalk 2