[kaska8222]

Pracowałam w życiu w najróżniejszych godzinach. Nie zakładam tego wątku, by się poużalać nad swoim ciężkim losem lub usłyszeć nieśmiertelne "to zmień pracę". To taki temat przy którym można się pośmiać albo i nie. Czasami miałam wrażenie, że cały otaczający mnie świat pracuje "8.00-16.00" od poniedziałku do piątku, ale od ciebie oczekuje, że będziesz do dyspozycji 2 maja, w Boże Narodzenie i Święto Zmarłych. Autentycznie, pracowałam kiedyś w solarium i Panie całkiem poważnie potrafiły zapytać "Do której macie czynne 1 listopada? (bo przecież akurat tego dnia muszą przyjść na 5 minut opalania, normalnie kiedy indziej nie można)", pracowałam kiedyś na siłowni i karnety dla klientów przychodzących wieczorem były droższe niż tych ćwiczących do 16.00. Usłyszałam, że to żerowanie na ciężko pracujących, bo przecież do 16-tej to na fitness czy siłownię chodzą tylko bezrobotni. Takiemu klientowi nie przyjdzie do głowy, że gdy on wyleguje się w niedzielę, ja pracuję tego dnia do 23-ciej, ale za to mam wolne w środku tygodnia. Do tego klienci przychodzący 1 minutę przed zamknięciem ze sprawą zajmującą 40 minut, a potem człowiek je na stacji benzynowej, bo nie zdążył ze zrobieniem zakupów. Życie rodzinne zanika, bo gdy cała rodzina idzie na "herbatkę do babci", ty idziesz do pracy. Był dziś felieton o tej tematyce na innym portalu i przypomniał mi o moich własnych doświadczeniach. Czasami to było śmieszne, czasem frustrujące. Piszę to by uświadomić, że nie wszyscy pracują w biurach, niby oczywista rzecz, ale mam wrażenie, że wielu ludzi w Polsce (zwłaszcza tych 50+) o tym zapomina. Nadal są całe rzesze ludzi dla których obiadek o 16-tej to życiowa norma, a praca w innych godzinach to kosmos albo grzech (znam ludzi z bardziej konserwatywnych regionów Polski, którzy tak właśnie myślą). A wy? Macie podobne obserwacje/doświadczenia? Może ten wątek niekoniecznie idealnie pasuje do tej zakładki, ale właśnie tu chciałam go zamieścić.