[Katka20]

Napisane przez mary_poppins

Więc czemu się na nie godzisz..? Rozumiem jak ciężko jest być zdecydowaną i twardą w takiej sytuacji, ale nie musisz godzić się na przytulanki i taki stan zawieszenia, skoro Cię to męczy. Możesz mu powiedzieć, że albo w jedną stronę albo w drugą, i żeby się zdeklarował czy składa pozew czy naprawiacie swoje małżeństwo, a nie mieszał Ci w głowie.

Czułam ten spokój, całą miłość...... Na razie pozwu nie składa -tak powiedział. Nie będę naciskać na niego. Już jest postęp który sam zauważył, zmiana w moim zachowaniu i sposobie myślenia. Od maja widzieliśmy się cztery razy. Raz gdy powiedział po tygodniu, że to koniec. Później żeby porozmawiać na spokojnie, potem gdy zabierał resztę rzeczy i serce mi pękało ponownie przez każdą minutę. I teraz. Poprzednio były tylko łzy i ataki paniki i jedno wielkie roztrzęsienie, bez żadnego przytulania czy czegokolwiek, teraz to się po prostu wydarzyło, zwyczajnie byliśmy. Tylko ja durnowato o tym myślę .. bez sensu,.

---------- Dopisano o 15:11 ---------- Poprzedni post napisano o 15:09 ----------

Napisane przez Jutrzenka_

No ja mam odwrotnie - przeżywam, ale wychodzę dużo. Na piwo z koleżanką, na fitness, do kina, na basen, na siłownię, na babskie wino, na ognisko, na impreze ze znajomymi... I jak się mnie pytają jak się trzymam, to mówię uparcie, że sobie radzę i nie chcę o tym rozmawiać. Wolę porozmawiać o czymś przyjemnym ze znajomymi niż rozdrapywać przed nimi rany i wylewać swoje żale.

Wyżalanie mam na myśli o najbliższych osobach, w moim gronie to trzy przyjaciółki i kolega. Nie wciągam całego świata w swój smutek. A wychodzić pomalutku zaczynam