[201607040946]

Ja podobnie. Kiedyś nawet psycholog mi powiedział, że popełniam błąd, dzieląc facetów na kochanków i przyjaciół Ale ja romantyczka jestem (choć może na taką nie wyglądam). Dla mnie facet, którego pokocham, nie może być najlepszym przyjacielem, bo automatycznie przestaje mnie pociągać (nie czuję pociągu do przyjaciół) i traci urok. Tak jak kobieta, mężczyzna musi mieć w sobie odrobinę tajemniczości, żeby mnie pociągał (z przyjaciółmi jestem otwarta go dranic możliwości).
Chociaż... często się zdarza, że wygląd, odpowiednie cechy ani inne rzeczy nie mają wpływu na zakochanie. Jest chemia. Feromony. Odpowiedź hormonalna. Po prostu cielesność. Zaczyna się od pożądania (nie myślę wtedy, że chciałabym z nim być), a potem okazuje się, że facet jest cudowny, czuły, interesujący, i wtedy zaczyna pociągać mnie "duchowo". Bez tego ani rusz, wtedy to już tylko seks.
Zakochana byłam 2 razy w życiu (a mam już 29 lat). Grom z jasnego nieba, motylki w brzuchu i takie tam. Uczucie cudowne, ale raczej nie chciałabym tego przeżyć znowu, bo rozstanie bywa druzgocące i długo się dochodzi do siebie.
Wolę raczej spokojniejsze znajomości, z kimś podobnym do siebie, bez namiętności, ale muszę czuć, że coś z tego będzie (bo inaczej facet na zawsze pozostanie w moim friendzone) .