[perfectstranger]

Dziękuję wszystkim za odpowiedzi! To naprawdę mi pomogło, bo rzeczywiście rozważam zmianę mentora.
Moja praca wyszła dawno temu poza uniwersytet. Jest to branża literacka, facet jest bardzo uznanym pisarzem, ma wiele kontaktów i szczerze powiedziawszy, zaangażował się bardzo mówiąc mi, czego to ja nie osiągnę. I na początku nie wierzyłam, ale coraz częściej to słyszę, od innych nauczycieli (którzy też są wydanymi pisarzami) również. Napaliłam się więc słysząc od niego, że przedstawi mnie temu czy tamtemu. W tej branży niestety jesteś niczym bez agenta, ja jestem całkowicie zielona, natomiast on jest człowiekiem, który agenta ma i zna też innych, wiec jakby jest moim pośrednikiem do wielkiego świata
Rozumiem, że nie powinnam oczekiwać od niego niczego więcej poza tym, co promotor daje, ale gdyby mi nie wmawiał i nie poświęcał uwagi, to pewnie teraz nie miałabym takiej rozkminy. Zazwyczaj jak się spotykamy znowu mnie wychwala, góry niebiosa, namawia, żebym wysyłała duże fragmenty tego, co piszę, itd. Potem jak co do czego przychodzi, albo cicho sza albo zbywanie mnie najzwyczajniej w świecie. Chciałam z nim porozmawiać na ten temat, bo zaczęło mnie to już drażnić. Jeżeli chce w jakiś sposób ograniczyć kontakt do semestru czy trzech godzin w roku to ok, ale jak tylko coś takiego wspominam to od razu zaczyna przepraszać, że jest taki zajęty, ale że dla niego ta praca jest taka ważna, tak dużo jej poświęcił czasu itd i żebym się nie stresowała.
Ostatnio spotkaliśmy się prawie miesiąc temu. Chciałam coś wspomnieć, ale znowu zachowywał się jakby po prostu temat nie istniał. Jakbym sobie coś wymyśliła. Po moim spotkaniu ta dziewczyna się z nim spotkała, okazało się, że zaprosił ją na imprezę z okazji wydania jego kolejnej książki. Spotkałam się potem z tą dziewczyną, przyjaźnimy się i ona zdziwiona, że czemu mnie nie zaprosił. Przecież tam wszyscy będą- agenci, wydawnictwa itd. No i w ten sposób czuję, że z jednej strony mnie ciągnie, a z drugiej odpycha...