[Evrith]

Napisane przez cottan

Może te historie które opisałam nie wydają się takie straszne

Jak dla mnie, właśnie takie są najstraszniejsze - to normalne, że ktoś ma na pieńku z jakimś nauczycielem, nie lubi jakiegoś przedmiotu czy trafi na szurniętą osobę po prostu. Ale kiedy praktycznie cała społeczność i to nie tylko uczniowska (wiadomo - dzieciaki bywają różne), ale też grono pedagogiczne poprzez brak reakcji i zainteresowania tym, co się dzieje, doprowadza do tego, że ktoś ze szkoły wychodzi nie jako rozwinięty, mądrzejszy człowiek, ale jako totalny wrak emocjonalny, to to dopiero jest patologia. Ale oczywiście jak takie dziecko faktycznie popełnia samobójstwo, to nagle "on taki spokojny był, trochę na uboczu, ale ogólnie to dobry chłopak" i tyle, wina niczyja. Dobrze, że w tym przypadku skończyło się dobrze (przynajmniej z tego, co wiadomo).

Jak tak sobie przypomnę, to w sumie o mnie w gimnazjum mówili, że rodzice mnie nie wypuszczają z domu i że gadam do wymyślonych przyjaciół (blada cera + bycie typem samotnika), ale w sumie po tym, jak zaczęłam to zlewać albo wręcz żartować, dali mi spokój i było normalnie. Ale pewnie nie każdy potrafi olać takie gadanie.