[ania9o]

Napisane przez asiaczek87

A o coś poważnego poszło?

Rodzice całe życie mu pomagali tak samo z resztą jak siostry obydwie bo on miał zawsze pecha w życiu (przynajmniej tak wszyscy mówili) i taki wielce pokrzywdzony. Kupili mu mieszkanie w kamienicy, mieszkał tam ze 4 lata no może trochę lepiej, wybuchł pożar i całe poddasze spłonęło, on mieszkał na parterze więc jak straż przyjechała to mu zalało mieszkanie (dodam, ze ludzie teraz tam mieszkają, nawet na tym poddaszu), rodzice mu dali kluczę do naszego mieszkania, no bo 3 dzieci, to nie będę się tułać, więc oni się wprowadzili ale my myśleliśmy, że sobie wyremontują i wrócą, okazało się, że on oddał to mieszkanie za darmo komuś innemu i tak siedzieliśmy na kupę przez 5 lat w dwóch pokojach (ich pięcioro, nas troje, masakra jakaś była) po czym rodzice już nie wytrzymali bo nic nie robili z tym żeby się usamodzielnić (dodam, że w tym czasie jak mieszkali u nas to brat stracił pracę bo wziął łapówkę a bratowa w ogóle nie pracowała od początku małżeństwa - taka wersja Ferdka Kiepskiego w damskim wydaniu), rodzice wzięli kredyt żeby zrobić mu prawo jazdy C+E, poszedł do pracy ale nadal nic nie robil ze swoim życiem więc powiedzieli że ma się wyprowadzić i tyle. Jeszcze pół roku mieszkał ale w końcu doszło do mega awantury i ostatecznie się wyprowadzili. Od tamtej pory nie odzywa się do rodziców bo przecież po co rozmawiać z rodzicami którzy przez 5 lat płacili wszystkie rachunki, utrzymywali ich a oni leżeli do góry brzuchami... Także taka sytuacja beznadziejna. Od tamtej pory rozmawiałam z nim tylko raz jak rodzice chcieli ich wymeldować a oni nie chcieli się zgodzić, to miałam z nim starcie ale w końcu wymeldowali się.
Teraz mają już swoje mieszkanie, kupili sobie sami. Bratowa oczywiście nie pracuje do dnia dzisiejszego.
Jejku jak ja nie cierpię takich ludzi