[tyene]

Przeczytałam dzisiaj artykuł, który w 100% podsumowuje moje podejście do słynnych filmików z psem-pająkiem i innych żartów polegających na straszeniu ludzi z zaskoczenia:

http://www.zombiesamurai.pl/2014/09/...osztem-innych/

"A gdyby coś poszło nie tak? Gdyby ktoś odruchowo kopnął "wielkiego pająka" i połamał psu żebra? Gdyby ktoś w panicznej ucieczce przewrócił się na schodach i uderzył głową o beton? Gdyby przypadkowym przechodniem akurat był ktoś ze skłonnościami do zawału i wylądowałby w szpitalu?

A jeżeli jednym z przechodniów byłaby osoba z arachnofobią, która wbrew obiegowej opinii jest czymś znacznie poważniejszym niż zwyczajną niechęcią do pajęczaków? Ja wiem, że to jedna z tych rzeczy, na które reagujemy tekstem "oj tam oj tam, to tylko pajączek", ale ludzie faktycznie na to chorujący odczuwają w takiej sytuacji niepowstrzymany, paniczny, nieporównywalny z niczym innym strach. Faktycznie: beka.

Ciekawe u ilu co bardziej wrażliwych osób taki nocny atak wywoła traumę? A co jeżeli ktoś wśród nich był w przeszłości ofiarą napadu i dopiero co się z takiej traumy wyleczył? Haha, ależ to zabawne! Pośmiejmy się jeszcze, jak przypadkowe osoby są gnębione w środku nocy. Przecież wiadomo, że to żart! Przecież na początku wideo było pokazane, że to tylko pies. A że oni nie wiedzą? Pfff, frajerzy!"