[_K_a_s_i_u_l_k_a_]

Nie wiedziałam gdzie umieścić tego posta, więc piszę tutaj. Mam wielki problem. Otóż jestem wiecznie z siebie niezadowolona. Zacznę od wypisania tego, co mi się we mnie nie podoba. Mam bardzo nieproporcjonalną budowę, ogólnie jestem chuda i wysoka, ale prawie w ogóle nie mam biustu, mam za to wielką pupę i uda z cellulitem, bardzo krzywe nogi oraz wielkie stopy (rozmiar 40-41!), a także kościste ramiona . Moja twarz wygląda jakbym miała z 20 lat więcej niż mam. Mam zmarszczki na czole oraz "uśmiechowe", a moje policzki są takie "obwisłe" W ogóle moja skóra jest bardzo dziwna, na nosie jest tłusta, ale się łuszczy (nie mogę nałożyć podkładu, bo on to tylko podkreśla) policzki są okropnie suche i często baaardzo mocno się czerwienią, to wygląda okropnie. Z charakterem też nie jest najlepiej, bo jestem strasznie leniwa. Nie chce mi się uczyć i nie pomagam mamie w obowiązkach domowych. Chociaż chciałabym to nie potrafię tego zmienić. To wszystko mnie dobija. Często zamykam się w łazience i płaczę. Myślę, że gdyby mnie nie było na tym świecie byłoby lepiej. Nie posiadam żadnych talentów, nie potrafię śpiewać czy malować, w sporcie też się nie wyróżniam. Uważam, że jestem gorsza od wszystkich moich znajomy, których tak nawiasem mówiąc też mam niewielu. Często jak idę ulicą to porównuję się ze wszystkimi i gdy patrzę na kobiety, które pięknie wyglądają, są uśmiechnięte to chce mi się płakać, bo wiem, że ja nigdy taka nie będę. Nie wiem, co mam ze sobą robić, proszę o pomoc Wiem, że niektórym z Was może się to wydać śmieszne, ale ja nie potrafię już na siebie patrzeć...