[gosiaczek12z]

W lipcu poznałam faceta 10 lat starszego. Na początku nic nie czułam, ale zaczęliśmy się spotykać i jakoś tak wyszło, ze od 2 tygodni jesteśmy razem. Odwiedzamy różne miejsca, weekendy spędzane razem, wspólne plany. Są chwile namiętności, poważne rozmowy ( ale jest obcokrajowcem więc rozmawiamy głównie po angielsku, trochę po polsku). Spędzam u niego noce, ale do niczego jeszcze nie doszło. Chciał, ale gdy powiedziałam, że nie jestem gotowa powiedział, że może czekać. Dużo pracuje, bo ma własne firmy i dlatego też często jest zmęczony. Nie przeszkadza mi to, bo znajduje czas na spotkania, smsami nie zasypujemy się cały dzień, ale jest stały kontakt. Nie jest ideałem z wyglądu, ale coś mnie w nim pociąga, ta egzotyka, inny świat. Problem pojawia się tu, ze gdy widujemy się w każdy weekend i tak jak w tym tygodniu przedwczoraj i wczoraj od wieczora do rana to zaczyna mnie to wszystko przytłaczać..nie wiem, czy tak powinno być, czy powinno się mimo wszystko chcieć spędzać ze sobą każdą chwilę.. zastanawiam się, czy nie jest ze mną tylko dla rozrywki, bo mu tak wygodnie.. jest we mnie jakiś strach przed tym, którego nie umiem wyjaśnić, czasami ciężko jest się porozumieć, bo nie wszystko łatwo powiedzieć po angielsku tak jakby się chciało.. jednak gdy on nie pisze, gdy nie okazuje mi czułości na spotkaniu zaczynam się bać, że coś jest nie tak. Ale teraz czuje, że muszę odetchnąć , bo nie mam czasu dla siebie. Planowaliśmy wspólny wyjazd na weekend do Warszawy, ale ja teraz czuję, ze nie jestem gotowa.. nie chcę kończyć tego związku, ale też nie wiem, co dalej robić.. ja sama nigdy nie byłam w poważnym związku i może cała ta nowa sytuacja jest taka obca, wywraca mój uporządkowany świat i dlatego tak czuję? A może to nie jest miłość? A może bariera językowa mnie hamuje? Sama nie wiem, co myśleć, a każdego dnia męczy to coraz bardziej.. jednego dnia jestem przeszczęśliwa, innego ( jak dziś) pełna niepewności i obaw. Co robić??