[olaunia]

A ja muszę wam powiedzieć, że od rozstania minęło jakieś 3-4 tygodnie i chyba jestem dziwna, bo nie chcę wracać do niego, nawet nie czuję już nic do niego, widziałam się z nim i się zastanawiałam tak patrząc na niego jak ja mogłam z nim wytrzymać rok bicia, bycia poniżaną, nonstop krytykowaną i wyzywaną. Dziewczyny, patrzyłam na niego i czułam obrzydzenie do niego za to co zrobił (oczywiście czasami przepraszając, błagając o powroty, nie powiem czasami bywało bardzo dobrze) i do siebie, że przez tyle czasu to tolerowałam. I tak się zastanawiam, że chyba go nie kochałam skoro po takim czasie ja w ogolę nie tęsknie, nie czekam aż napiszę, nie potrzebuję jego obecności. Co więcej widzieliśmy się we wtorek na chwilę (oddać te cholerne rzeczy) i zapewniał mnie, że w weekend u babci siedział, sprawdziłam jego telefon z którego wynikało, że brał coś z kolegą, nie powiedziałam mu o tym, ale to kolejna rzecz, która uświadomiła mi, że dobrze zrobiła. Kontakt urwałam, nie odpisuje już, nie odbieram, zresztą on jakoś już szczególnie nie walczy i dobrze, bo pewnie by było ciężej.
W ogolę żeby się uwolnić od tych myśli o nim, postanowiłam założyć sobie konto na sympatii i badoo, nawet nie w celu związku bo to stanowczo za wcześnie, ale tak z ciekawości prędzej. I wiecie co? Chyba jestem nienormalna, bo na początku było to dla mnie bardzo dziwne jak facet, który mnie de facto nie zna, nie widział na żywo, tylko opis przeczytał i widział zdjęcia potrafi być w stosunku mnie miły, szarmancki i nawet bym powiedziała, że zaczyna się delikatnie starać Kurczę to powinno być dla mnie codzienność, a nie jakiś wielki wyczyn, że facet jest zwyczajnie miły. I powiem wam, że jak widziałam się z exem we wtorek to on w rozmowie głupiej zaczął mnie wyzywać (niby żartobliwie) i wtedy po raz już nie wiem który zdałam sobie sprawę, że to zwykły cham i prostak.