[201609290900]

no u mnie jeszcze nie idzie.. ale sie zabieram.
6-miesięczny brzdąc to co innego niż noworodek.
ja pierwszy miesiąc wspominam źle. mówią, że pierwsze 100dni najgorsze, u nas nie dawno minęło i faktycznie od paru tygodniu jest już spoko. trzeba czasem pogodzić się z niektórymi rzeczami.

ja nie chciałam aby ktoś do nas przyjeżdżał.. jak sama wspomniałaś - byłoby to większe obciążenie niz samo dziecko. moja teściowa chciała przyjechać............... ...... mój mąż wziął wtedy 2 tyg wolnego i to wystarczyło. przez pierwszy tydzień nie miałam siły wstać z łóżka i gdyby nie on to bym nie jadła itd. wstawałam tylko do kibla. byłam strasznie obolała. najgorzej 4-7dzień po.. blizna wiadomo gdzie strasznie dokuczała. pierwszy raz wyszłam z małym jak miał 10dni. wcześniej mąż sam wychodził. podawał mi go do karmienia itd.

po drugie obecność innych osób byłaby krępująca - najlepszy sposób na gojenie ran to wietrzenie jak również sposób na problemy z sutkami - posmarować i wietrzyć, przez ponad tydz chodziłam bez bluzki prawie cały czas.. (polecam maść ziaja lano-maść - smarowałam całe szczęście od pierwszego karmienia - mały gryzoń/ssak wisiał prawie non stoper przez pierwsze tygodnie). teraz po 3 miesiącach Bobas ma swój rytm, rano szykuję obiad po śniadaniu, ogarniam chatę, pranie, po 12 chodzimy na spacer, śpi w nocy z przerwą na karmienie, w dzień śpi mało ale nauczyłam go od małego aby leżał sam w leżaczku - ja obieram ziemniaki i do niego gadam itd. a się rozpisałam...

co do pracy - mam czasu takiego tylko dla siebie max 2h w ciągu doby i to w urywkach - żebym mogła sie skupić. czasem jednak mam zły nastrój - wykończona jestem psychicznie czy fizycznie, czasem jak dzisiaj jest okej - dlatego zaraz zacznę cos obczajać