[201604191001]

Napisane przez forssiczka

otóż własnie- dla jednego dziecka będzie to nie lada dramat taka izolacja od własnej grupy, a inne przyjdzie i jeszcze opowie, co widziało, co robiły inne dzieci, generalnie wymiaru kary to nie będzie miało żadnego

ps. bardzo lubię odwiedzać Twój blog, właśnie jestem po lekturze nt. praktyk castoramy

Ja pamiętam, że nikt się tym za bardzo nie przejmował. Dużo lepiej działało (skuteczniej, nie mówię, że to było właściwe) straszenie panią dyrektor, bo pani dyrektor jak przychodziła to krzyczała. W pierwszej klasie podstawówki jedna nauczycielka (potworna baba swoją drogą, zastraszanie, przemoc itd.) dorzuciła do tego element zawstydzający bo w kącie stał kosz i mówiła "będziesz stał nad koszem i wąchał smrody i sam tak pachniał potem". I tu też nikt nie myślał nad swoim zachowaniem

Dziękuję

Napisane przez vretka

Wychodzi na to, że jak się coś traumą nie kończy, można bez problemu stosować Nie wiemy w jakich sytuacjach panie stawiają dzieci w kącie i trudno roztrząsać ten temat bez znajomości konkretów. Zanim jednak weźmie się udział w dyskusji dobrze byłoby mieć chociaż podstawowe pojęcie o psychice małego dziecka. Twierdzenie, że sobie w kącie pewne rzeczy dwulatek(!) przemyśli, jest jednak mocno naiwne Dziecko, które na przykład zniszczyło zabawkę i zostało postawione do kąta, raczej wyjdzie z założenia, że skoro zostało ukarane, następnym razem powinno rzucać zabawką tak, żeby nikt dorosły nie widział, a nie żeby nie zepsuć zabawki.

No właśnie, ale to jak wpływać na zachowanie dziecka? Jest taki etap kiedy nie da się wytłumaczyć. Samo też na to nie wpadnie. Co wtedy? To jest numer 34 na liście "dlaczego nie chcę/nie powinnam mieć dzieci", do ~czwartego roku życia one są dla mnie nieobsługiwalne...