[dorotka1066]

Moja mama nie żyje od 4 lat. Z perspektywy czasu mogę powiedzieć że kiedyś nauczysz się z tym żyć. Nie pogodzisz się ze stratą, ale nauczysz się funkcjonować bez niej. Z czasem ból jest coraz mniejszy, chociaż to chyba nigdy nie ustąpi. Mnie pomagały częste wizyty na cmentarzu, "rozmowa" z mamą, często płacz. Kiedy miałam jakiś problem, szłam powiedzieć o tym mamie i może to głupie ale mam wrażenie że ona mnie słyszała i zawsze nade mną czuwała, pomagała. Dobrze że masz córkę i męża bo masz dla kogo żyć i zbierać się do kupy. Możesz płakać po kątach, ale dla nich staraj się być silna, wypełniaj codzienne obowiązki. Ja musiałam zaopiekować się młodszą siostrą, prowadzić dom, chodzić do szkoły, zdać maturę, potem pójść na studia. Pomimo tego że byłam emocjonalnym wrakiem nigdy nie okazywałam swojej słabości, bo wiedziałam że to ja muszę się wszystkim zająć. Myślę że pomogła by ci rozmowa z psychologiem, albo z kimś kto ma podobne doświadczenia, jeśli masz ochotę, możesz napisać do mnie wiadomość.