[_ema_]

Ja myślę, że odrobinę przesadziłyście.

Na prawdę, istnieje możliwość, że rodzina posiada pewne dobra luksusowe z 'dobrych czasów', które same w sobie są zbytkiem, jednak nie stanowią konkretnej wartości materialnej.
10 letni telewizor, sam w sobie jest luksusem. Próbowaliście sprzedać z zyskiem taki sprzęt? [nie śmiesznym, bo wyprzedawanie wyposażenia domu za 10, czy 20zł mija się z celem].
Podobnie używane przez dziecko PS, telefony komórkowe, czy tym podobne graty. Szczerze mówię, sama miałam nie raz okazję próbować sprzedać takie 'luksusy' - w dobrym stanie, zadbane, ale mające swoje lata, bądź po prostu 'z drugiej ręki' i mijało się to z celem. Za cenę trochę niższą niż rynkowa nikt nie chciał, bo wolał dołożyć i kupić nówkę z gwarancją. Natomiast ja nie widziałam sensu sprzedawać np. samochodu na chodzie za 200zł, czy sprawnego telewizora za 50zł. Komórka [popularna teraz nokia asha 302] - nowiuteńka, mająca miesiąc - wzbudziła zainteresowanie względnie po zejściu do jakichś... 50zł. Dla mnie wywalanie wręcz rzeczy do śmieci [bo z tym kojarzy mi się wyprzedawanie za bezcen] mija się z celem.

To raz.

Dwa.
Dziewczyna ma przejściowe kłopoty. Ma kryzys, a nie bagno i 100metrów mułu, żeby stołować się w jadłodajniach. Nie wiem czego nie ogarniacie w 'mam od 1 do 1, rachunki płacę, dzieci głodne nie są, ale każdy wyjątkowy wydatek np. święta to za dużo'. Jakbym miała doła i ktoś dałby mi produkty na ugotowanie wigilijnej kolacji, to bym brała z pocałowaniem w rękę, a zaoszczędzone pieniądze odłożyła na czarną godzinę. Po to jest ta paczka. Żeby ulżyć w chwilowym kryzysie.

Nie rozumiem tylko czemu autorka zrezygnowała z pracy i to jest jedyna dla mnie dyskusyjne kwestia. Natomiast rozwlekanie wszelkich szczegółów wieje przesadą.

ps. co do lojalki - to prawdopodobne. Nie 'nie może zrezygnować' tylko 'nie może przez x lat podjąć pracy w zawodzie/u konkurencji', a to jest równoznaczne, że obecny pracodawca na razie jest jedynym możliwym, jak nie ma się nic w innej branży na oku.