[tiera]

Macie rację że dzieci są zupełnie różne i widzę to po moich że to co działało na syna nie zawsze działa na córkę i na odwrót. Syn potrzebował dużo bliskości, bujania, nie było szans na zaśnięcie samemu w łóżeczku i nie była to kwestia podejścia bo podejście mam to samo jak wtedy. Zresztą pomagała mi wtedy bardzo mama która jakieś tam doświadczenie ma i też pomimo że jest temu przeciwna chodziła i bujała- bo widziała że wnuk tego potrzebuje. Z córką jest inaczej jak na razie, potrafi sobie poleżeć w łóżeczku w spokoju. Ma inny temperament, lubi leżeć i słuchać. Bujania nie lubi, leży w leżaczku ale nie chce by ją kołysać. Jest zupełnie inna, nie wrzeszczy że chce jeść, ogólnie mało płacze bardziej sobie kwili. Syn darł się jak tylko otworzył oczy. Syn nie znosił zawijania w kocyk a ona pomimo że u nas gorąco lubi być pozawijana w kocyk (ma to po mnie :P, mi też wiecznie zimno).
Kiedyś gdzieś czytałam że duży wpływ na zachowanie dziecka ma też poród i może coś w tym jest bo przy synu była masakra i ledwo go odratowali i może dlatego był taki niespokojny.