[la'Mbria]

Napisane przez katrina_k

Związała się, ale z niepowodzeniem.
Ma dwie koleżanki, ale one mają swoje rodziny, mężów, mniejsze dzieci, którymi muszą się zajmować.
Ma pracę, w której ma mało kontaktów z ludźmi.
Mojej mamie nie przetłumaczysz, każda moja troska o nią kończy się wylewaniem żalu. Ona ma siebie gdzieś i zawsze miała. Zamiast robić coś dla siebie, robiła wszystko dla mnie. Nie ma żadnych pasji, nie wie co lubi robić, nic. Jej życie kręci się wokół mojego. Dlatego ma wobec mnie takie oczekiwania. Myśli ciągle, co powinnam zrobić, jak żyć, planuje wszystko. Całe życie już mi zaplanowała. I to nawet dotyczy jakiś błahostek. Najgorsze jest to, że ja się od niej uzależniłam i nie potrafię często kierować sobą i mimowolnie proszę ją radę we wszystkich dziedzinach. I często słyszę "zachowujesz się jak małe dziecko". Ale sama mnie tak traktuje. Błędne koło...

Jakbyś opisała moja matkę z przed kilku lat...gdy ją zostałam matką mojej się uwidzialo ze albo będę dziecię wychowywać tak jak ona sobie życzy bez sprzeciwow. ..albo jestem głupią gnojówą, debilem który nie zna życia i jak tylko zasmakuje jego trudów to wróci do mamuni z pokłony ogonem. Kontakt zerwalam. I chwalić Pana nie zamierzam odnawiać. Co prawda mój syn nie ma babci przez to...ale mój święty spokój uważam za cenniejszy.
Bardzo współczuję takiej matki wiem jaki to ciężar taka relacja. Wiem też jaką ulgę daje urwanie kontaktu. Nie namawiam ciebie do takich środków na już. ..ale zacznij stawiać twardo granice. Może twoja matka się opamieta. Oby, tego Ci życzę