[CzarnyElf]

Napisane przez vanilla_sky

svenja
czytalas moze "szklany Klosz"? czesto czuje sie jak ta dziewczyna tam - pustka, brak pomyslu na siebie, zajmowanie sie durnotami byle sie zajac.. robienie rzeczy, ktore mnie srednio ciesza... a tak naprawde to nie wiem co chce, nie wiem kim jestem i nie wiem nic. ale mam nadzieje, ze to przejdzie, juz sie przyzwyczailam do takiego stanu i do tego, ze nie musze planowac. zawsze sie wszystko jakos rozwiaze. nie kazdy musi sobie cale zycie zawczasu zaplanowac, prawda? moim problemem tez bylo zawsze to, ze zawsze bylam dobra w wielu dziedzinach, ale zawsze tak "powyzej przecietnej" dobra - ale nie bylo i nie ma nic, co byloby moim talentem, moja pasja. stad takie dryfowanie po uczelniach, kierunkach, w koncu wybranie czegos "bo trzeba bylo wybrac" i oto jestem tu gdzie jestem
tak! masz racje, ustale sobie priorytet zeby sie w cigau kilku najblizszych lat wyniesc do wielkiego miasta - to tak na poczatek. i klimat bedzie dla mnie zdrowszy, moze pomyslow i marzen przybedzie.
dobra, koncze, bo tu mialo byc o emigranckim losie, a ja robie analize psychologiczna vanilla_sky

Tez sie tak czuje,zastanawiam sie nawet czy cos ze mna nie tak i czemu ja taka niezdecydowana jestem i ze powinnam miec wszytko zaplanowane i dazyc do celu.Ale czasami nie takie latwe to jest.Teraz to sobie mowie ze nie musze planowac co bedzie to bedzie,w sumie po co planowac jak np jutro moze sie cos stac czy cos(zycie jest kruche ).
Ehhh gadam od rzeczy ide juz