[minezja]

Witam kochane Wizażanki. W ten świąteczny poranek postanowiłam napisać coś, co leży mi na wątrobie juz długi dlugi czas. Nie mam z kim o tym porozmawiać. Proszę o poważne potraktowanie mojej sprawy....od kilku miesięcy spotykam sie z cudownym facetem. Absolutnie cudownym. Czuje się przy nim wyjątkowo. Rozumiemy się, potrafimy ze sobą rozmawiać, mamy wspólne zainteresowania, żadne problemy nam ne straszne, mamy takie same marzenia i wizję przyszlosci. Tęsknimy, dbamy o siebie. Każdy dzień bez siebie jest udręka. Potrafimy rozmawiać godzinami do białego rana przez tel. Jest tylko jedno ale. Jest ode mnie starszy o 34 lata. Ma dorosłe dzieci, jest rozwodnikiem. Nasze rodziny nie wiedza o tym związku. O ile na poczatku nie brałam go poważnie pod uwagę, choc od pierwszego spotkania zaiskrzyło to teraz jestem pewna swoich uczuć. Żeby była jasność. Nie jestem młodziutkim podatnym na zauroczenia podlotkiem. Mam 26 lat, ukończone studia, stabilna prace. Jestem niezależna, zdecydowana. Na swoim koncie 2 nieudane związki z czego jeden bardzo poważny. Po tym rozczarowaniu 2 lata minęły by sobie poukładać pewne rzeczy. Az spotkałam Jego. Ostatnio rozmawialismy o wspólnej przyszlosci. Wiem ze będzie mi z nim cudownie. Ale od początku mnie przerażała -i wciąż przeraza kwestia wieku. Serce nie ma wahań, rozum mówi stop. Nie oczekuje, ze podejmiecie za mnie decyzje. Chce tylko byście wyraziły soje zdanie na temat tego, czy to ma racje bytu i czy warto sie w to pakować. Zastanawia mnie to co będzie za30 lat. On jest bardzo sprawny. W łóżku spełnia moje oczekiwania, jest bardziej wysportowany i sprawny niż ja. Trenuje i ćwiczy. Bardzo dba o zdrowie. Podejrzewam, ze moi rodzice nie będą zachwyceni, zreszta jego dzieci tez o niczym nie wiedza. Kryjemy sie przed moimi znajomymi, bo boje sie jak zareagują. Jestem w kropce.