[201803090921]

U mnie 30-stka nie była żadną magiczną granicą - ot, kolejne urodziny. Z perspektywy czasu widzę, że od dwudziestoparolatki, którą byłam, różni mnie bardziej wyluzowane podejście; zrozumiałam, że nie wszyscy muszą mnie lubić, nie muszę spinać się i coś sobie i innym udowadniać. Teraz czuję się tak, jak w moim podpisie: wszystko mogę, nic nie muszę. Tak naprawdę dopiero po 30-stce polubiłam siebie (a ciało mam lepsze niż 10 lat wcześniej, kiedy balowałam, zarywałam nocki, a o aktywności fizycznej nawet nie pomyślałam)