[ladylajla]

Nie wiem, może jestem kiepską obserwatorką, ale ilość grubych dzieci według mnie specjalnie nie odbiega od tego, co pamiętam ze swojego dzieciństwa przełomu lat 90/00 - czyli statystycznie ze 3 osoby w klasie tęższe od reszty. A wtedy jeszcze nie było tylu trendów żywieniowych, wiekszość domów prowadziła jeszcze tradycyjną "postpereelowską" kuchnię, gdzie nikt się kluchów, ziemniorów, wieprzowiny, smażonego, cukru, napojów-ulepków i białej mąki nie bał.
A co z nas powyrastało, to sobie można dzisiaj na ulicach pooglądać.
Tyle, ze to wszystko moje obserwacje niepoparte żadnymi danymi, więc nie będę się upierać, że problemu otyłości nie ma.

Co do niedożywienia, to się wg mnie zamyka w kwestii finansowej często. Pewnie w niejednym domu trwa intensywne kombinowanie, jak przyrządzić 30 dań z kartofla i cebuli, żeby jakoś te dzieciaki napchać od pierwszego do pierwszego. Co nie przeszkadza w nakupowaniu im czipsów i oranżady, bo znowu, nie każdy umie pieniędzmi sensownie gospodarować i ma świadomość, co jest zdrowe i wartościwe. Ale zmierzam do tego, że żeby swobodnie planować wydatki na racjonalne żywienie rodziny, to trzeba mieć jakiś komfort finansowy.