[KociaAmbiwalencja]

Jakoś nie ogarniam podziału na kobiece i męskie zainteresowania. Nigdy też siebie nie określałam mianem bardziej kobiecej lub bardziej męskiej. Często słyszę, że jestem za mało kobieca, bo nie chodzę często w szpilkach i klnę (staram się mniej, ale wiecie... czasem taka wiącha czystej krwi budowlanej to jest to), mam czarne poczucie humoru i nie bawią mnie gierki i podchody. Z drugiej strony mój Eks twierdził, że jestem przekobieca, bo się maluję, maluję paznokcie i dobieram dodatki do stroju (jego Eks grała w piłkę ręczną i jej ulubionym strojem wyjściowym był dres, więc może stąd jego reakcja) oraz uwielbiam piec.

Takie podziały są dla mnie śmieszne. Oglądam i GOT i Seks, uwielbiam i Lectera i Chmielewską. Umiem posprzątać i ugotować, robię to bo muszę, nie dlatego, że lubię. Ale uwielbiam np piec.

Kobieca kobieta to nie wg mnie wyfiokowana niunia, której głównym zajęciem jest dobieranie koloru paznokci do butów i wiszenie na misiu, ale kobieta mająca siłę, pewna siebie i wiedząca kim jest.

Mam wrażenie, że ludzie, którzy tak usilnie podkreślają swoją wyjątkowość przez bycie "prawdziwym mężczyzną", "bardziej męską", "bardziej kobiecą" muszą zakamuflować swoje kompleksy. Nie można byc po prostu zwyczajnym, trzeba być innym, wyjątkowym i bardziej.