[chmura lamp neonowych]

A ja żyłam w przeświadczeniu, że mnie spotkała jakaś unikatowa, nietypowa sytuacja.

Lat miałam mniej (bo 20), ale poza tym to niemalże wszystko się zgadza. Po ponad 3-letnim związku mój chłopak, dla którego byłam PIERWSZA WE WSZYSTKIM i ON DLA MNIE powiedział mi dokładnie te same słowa, no prawie kropka w kropkę! Nawet z tym, że wie, że będzie żałował, ale musi spróbować.
Zareagowałam podobnie: odeszłam. On do mnie jeszcze później dzwonił, pisał. Spotkał swoją nową dziewczynę, a i tak do mnie dzwonił i pisał. Długo im się nie układało, a on dzwonił, pisał i chciał powrotu. Teraz już im razem dobrze, to przestał się odzywać.

Minął już prawie rok i przeżyłam wiele emocji: od zdeterminowania, poprzez załamanie, beznadzieję, nieudane nowe uczucie (uczucia?). Po prawie roku mogę stwierdzić, że pomimo tego, że nie stworzyłam jeszcze związku z żadnym innym facetem, a do eksa pewnie zawsze będę mieć sentyment (bo pierwszy i wszystko było między nami fajne), to jest mi dobrze, jestem zadowolona, nie mam żadnych ograniczeń, mogę wszystko. Na pewno bardzo się rozwinęłam przez ten rok: zarówno jeżeli chodzi o towarzystwo jak i o pasje, dojrzałość. Będąc cały czas w tamtym związku miałabym dużo mniejsze pole manewru.
Tak więc: głowa do góry, staraj się z nim nie kontaktować (NIE POMAGA, wręcz przeszkadza), gdyby chciał, to pod żadnym pozorem do niego nie wracaj!!! No i teraz zaczyna się przed tobą zupełnie inne, nowe życie, którego już pewnie nie pamiętasz (bo jednak prawie 4 lata związku przyzwyczajają do pewnej rutyny).